Μανούλα μου, τώρα εμείς θα φύγουμε στο σπίτι μας θα πάμε Κι αν κλάψεις λίγο στην αρχή να μην μοιρολογήσεις Στα μαύρα ποτέ να μην ντυθείς θέλουμε ν’ ασπροφορέσεις Στην γλάστρα τον βασιλικό μην ξεχνάς να τον ποτίζεις Κι απ’ την αυλίτσα την μικρή λευκό μαντήλι να κουνήσεις Η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι δυσβάσταχτη, επίπονη και άβολη. Αυτός που πενθεί αδυνατεί να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα με το περιβάλλον του, ειδικά όταν ο θανών είναι το παιδί του. Η μοναξιά, η ενοχή, η λαχτάρα, ο θυμός, η επιθυμία για το άτομο που χάθηκε, τον οδηγεί στην απόσυρση. Με τον θρήνο δείχνει την θλίψη του στον έξω κόσμο.