Το βιβλίο αυτό προσπάθησα να το παρουσιάσω σαν κάτι το ξεχωριστό και σχεδόν άγνωστο. Μέχρι τώρα όλα τα βιβλία που έχουν βγει για το αντάρτικο της κατοχής αναφέρονται στην Αντίσταση που αποφάσισαν λίγοι άνθρωποι και την έκαναν χιλιάδες. Ένας απ αυτές τις χιλιάδες εξιστορεί ολόκληρη τη ζωή του στο αντάρτικο, αρχίζοντας από το ξεκίνημα και φθάνοντας στην επιστροφή του. Σκέτα σ αυτή τη ζωή του αντάρτη που ο ίδιος την περιγράφει αναφέρεται το βιβλίο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βιβλίο αυτό προσπαθεί να γνωρίσει στον αναγνώστη τον άγνωστο αντάρτη. Μια έννοια ξεχωριστή και ακαθόριστη που είναι επίσης γνωστή το ίδιο, όταν αφορά τον άγνωστο στρατιώτη. Αυτός ήταν ο στόχος μου όταν άρχισα να γράφω την ιστορία του αντάρτη, την ιστορία μου. Γι αυτό δε θα διατρέξω πολύ ή και καθόλου με τις θέσεις των ηγετών του κινήματος κατά την έναρξη και τη συνέχιση του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα. Ο Σιάντος, ο Σαράφης, ο Ιωαννίδης, οι Άγγλοι, δεν θα αποτελέσουν στο βιβλίο μου, με τις αποφάσεις τους, τον κύριο κορμό του. Δεν αναφέρω τον Ζαχαριάδη γιατί στην κατοχή δεν ήταν στην Ελλάδα. Από τις ελληνικές φυλακές πήγε κατ ευθείαν στο γερμανικό στρατόπεδο. Πολλοί αυτό δεν το γνωρίζουν. Μάλιστα ένας που μου τον συστήσανε σαν ιστορικό μου είπε: "Δεν έπρεπε ο Ζαχαριάδης να κάνει το κίνημα του Δεκεμβρίου του 1944". Ο κύριος και πιο πάνω, ο μοναδικός σχεδόν κορμός του βιβλίου μου, είναι ο αντάρτης που υπεύθυνα αναφέρω αφού πρόκειται για τον εαυτό μου. [...] (Από την προεισαγωγή της έκδοσης)