Το 1967 ο Τόμας Μπέρνχαρντ και ο αγαπημένος φίλος του Πάουλ Βίτγκενσταϊν, ανιψιός του γνωστού φιλοσόφου, νοσηλεύονται σε διαφορετικές πτέρυγες του ίδιου νοσοκομείου. Παρότι τους χωρίζουν μόνο διακόσια μέτρα, δεν συναντιούνται παρά ελάχιστες φορές. Ο Μπέρνχαρντ υφαίνει έναν αυτοβιογραφικό μονόλογο που περιστρέφεται γύρω από αυτή τη σχεδόν συνύπαρξη, σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει τον φίλο του στη μνήμη του. Μέσα από την εξιστόρηση της φιλίας του με τον Πάουλ, μέσα από την αναπόληση των ομοιοτήτων και των διαφορών τους, ο συγγραφέας μιλάει για την ασθένεια, τη φιλοσοφία και την τρέλα, για την πόλη και την εξοχή, για τη μουσική, για τον πλούτο και τη φτώχεια, για την οικογένεια και την υποκρισία, για τον κομφορμισμό, την πνευματικότητα και την εναντίωση – για όσα τον απασχολούν, όσα τον ενοχλούν και όσα τον συγκινούν.