Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να ανιχνεύσει τον πολιτικό λόγο των αντιβενιζελικών σε μια περίοδο αυταρχικής διακυβέρνησης από το Κόμμα των Φιλελευθέρων και να αναδείξει την πορεία και τον σταδιακό μετασχηματισμό του αντιβενιζελικού χώρου σε αντίπαλο με συγκροτημένο πολιτικό αντίλογο, εκκινώντας χρονικά από την επάνοδο του Βενιζέλου, τον Μάιο του 1917, μέχρι τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920 και τη νίκη της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως. Μέσα από τη μελέτη πρωτογενών πηγών, επιχειρεί να παρουσιάσει τη στάση της αντιπολίτευσης κατά το πρώτο διάστημα, τους τομείς στους οποίους επικεντρώθηκε η κριτική της, και τους παράγοντες που οδήγησαν στην αντιπαλότητα με τον Βενιζέλο, ενώ διαφαίνεται ότι κατά βάθος στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οι δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις συμφωνούσαν. Τέλος, επιχειρεί να αναδείξει τη σταδιακή συσπείρωση του άμορφου, αρχικά, και κατακερματισμένου αντιβενιζελικού χώρου και τους παράγοντες που συνέβαλαν στην εκλογική νίκη του, τον Νοέμβριο του 1920.