Το τρίτο μυθιστόρημα της Βούλας Αργυροπούλου με τον τίτλο "Ο βαρκάρης και τ απόνερα" μιλά για: - Τον έρωτα ενός νέου παιδιού για τη μητέρα του φίλου. - Την αγάπη -εμμονή- της μάνας για το παιδί της. - Το τρέξιμο του μυαλού, μέχρι να βρει απαντήσεις να κουμπώσουν με τις ερωτήσεις. - Το ταξίδι του έρωτα, κοιταγμένο στις μικρές του λεπτομέρειες. - Τη σύγκρουση του "μη" και του "πρέπει", με το δικαίωμα στη χαρά. - Τον τρόπο να λες τη μυθολογία μας, σαν παιδικό παραμύθι. - Το τέλος της ζωής στην άκρη του τάφου ή την αρχή του συμβιβασμού. - Τα όνειρα του ύπνου και του ξύπνου. Μιλά και για τις εσωτερικές διαδρομές του μυαλού και της καρδιάς κάτω από τη νηνεμία, που καθώς η βάρκα της ζωής σχίζει τα νερά, τις βγάζει στην επιφάνεια σαν απόνερα. Η συγγραφέας διάλεξε ένα διαφορετικό ύφος -απόκτημα σκληρής δουλειάς- προσπαθώντας ν’ αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη. Αν αυτό το πετυχαίνει, η μύτη του μολυβιού της, το αφήνει να το κρίνει εκείνος...