Η εποχή των Κομνηνών (1081-1185) παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς χαρακτηρίζεται από ριζικές μεταβολές σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, ενώ κατά τη διάρκειά της η βυζαντινή αυτοκρατορία εξακολουθεί να εμπνέει τον θαυμασμό και τον φθόνο των συγχρόνων της, χωρίς να έχει απολέσει την αίγλη της. Είναι η περίοδος κατά την οποία διενεργείται η πρώτη σταυροφορία που σηματοδοτεί την έναρξη των στενών επαφών με τη Δύση, επαφές οι οποίες ακολουθώντας μια εξελικτική πορεία θα καταλήξουν στην άλωση του 1204. Ωστόσο, μολονότι η κομνήνεια εποχή έχει αποτελέσει αντικείμενο ερευνών πολλών και αξιόλογων μελετητών, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την περίοδο διακυβέρνησης του Ιωάννη Β Κομνηνού. Χαρακτηριστικό είναι ότι όσοι ερευνητές ασχολήθηκαν με τη συγγραφή μελετών, που άπτονται ζητημάτων της κομνήνειας περιόδου αναφέρονται ελάχιστα στην πολιτική και στα πεπραγμένα του Ιωάννη Β. Η εν λόγω περίοδος όμως παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, τόσο σε επίπεδο εξωτερικής όσο και εσωτερικής πολιτικής. Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, ο Ιωάννης Β ανέπτυξε πλούσια δράση στο διπλωματικό και στο πολεμικό πεδίο. Ο Ιωάννης προσπάθησε και πέτυχε να αυξήσει τα εδάφη και το γόητρο της αυτοκρατορίας που του παρέδωσε ο πατέρας του Αλέξιος και να κληροδοτήσει στον γιο του Μανουήλ ένα ισχυρό και εδαφικά ανανεωμένο κράτος με αξιόμαχο στράτευμα, με το οποίο ο Μανουήλ μπόρεσε να ασκήσει τη δική του πολιτική. Εξίσου σημαντική είναι και η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στον τομέα της εσωτερικής διακυβέρνησης του κράτους.