Ο Ναός του Σολομώντος, που οικοδομήθηκε επί επτά ή κατ άλλους οκτώ περίπου χρόνια, μεταξύ 1012 π.Χ.-955 π.Χ., υπήρξε το επιστέγασμα του ηγέτη που προσπάθησε να ενοποιήσει τα δύο βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα σε ενιαίο Κράτος-Έθνος. Ο Ναός αντικατέστησε την "Σκηνή του Μαρτυρίου" που στέγαζε την "Κιβωτό της Διαθήκης" το Θρησκευτικό Σύμβολο του Λαού του Ισραήλ, περιέχοντας το Κείμενο που συνέταξε ο ένθεος Μωυσής κατά θεϊκή επιταγή. Οι Βαβυλώνιοι καταστρέψανε τον Ναό το 586 π.Χ. οδηγώντας στην αιχμαλωσία τον λαό του Ισραήλ. Ανοικοδομήθηκε μετά την επιστροφή από την αιχμαλωσία επί βασιλείας του Ζοροβάβελ το 535 π.Χ. Και οι δύο Ναοί, σχεδιαστήκανε και οικοδομηθήκανε από την Διονυσιακή Αδελφότητα, από Μινωίτες Φοίνικες και Έλληνες, επιστήμονες και τεχνικούς της κάθε εποχής... ο δε δεύτερος και με την συμμετοχή του Πυθαγόρα, που επίσης βρισκότανε "αιχμάλωτος" στην Βαβυλώνα. Έχοντας σαν βάση το Συμπαντικό Πρότυπο στο οποίο βασίζεται αλλά και αποτελεί και ο Μινωικός Ημερολογιακός Άβακας, έκθεμα του Μουσείου Ηρακλείου στην Κρήτη, την διάταξη του οποίου και ακολούθησε η Αρχιτεκτονική του Ναού, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά εβραϊκά ευρήματα, έμελλε να αποτελέσει ένα από τα πιο αμφισβητήσιμα και πολυσυζητημένα ιστορικά θέματα που διασώζονται ελλιπώς μόνον σε περιγραφές κυρίως των Ιερών Βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης: Βασιλέων, Χρονικά και Ιεζεκιήλ. Σκοπός του ανά χείρας βιβλίου είναι η συμπλήρωση των μέχρι τούδε άκρως αξιόλογων μελετών αναφορικά με τον Ναό του Σολομώντος με τα αρχαιολογικά ευρήματα-εκθέματα του Μουσείου Ηρακλείου και τα ιστορικά στοιχεία που αναδύονται από την Μινωϊκή Κρήτη στην οποία γεννήθηκε ο Ευρωπαϊκός και βασίζεται ο Παγκόσμιος Πολιτισμός.