"Η Ηλέκτρα όλη την ημέρα ήταν ανήσυχη. Τ απόγευμα ξεφύλλισε όλες τις εφημερίδες, μήπως και γράψαν κανένα συμβάν σχετικό με τους κομμουνιστοσυμμορίτες, όπως τους ονομάζαν τότε υποτιμητικά τους κομμουνιστές. Αλλά τίποτε. Την άλλη μέρα στις πρωινές, το ίδιο. Άρχισε πια να ησυχάζει. Τους ξέφυγε , ακούστηκε να μονολογεί με ανακούφιση και κάποια περηφάνια. Τακτοποίησε το μικρό διαμέρισμα, έστρωσε το κρεβάτι προσθέτοντας κι ένα δεύτερο μαξιλάρι, γιατί, πού να ξέρει; Κάποιο βράδυ, κυνηγημένος ή ακούγοντας τα μυστικά μηνύματα της αγάπης της, να ζητούσε πάλι εδώ καταφύγιο. Η αγάπη της θα του έστελνε συνέχεια μυστικά μηνύματα, που θα ταν αόρατα από τους διώκτες του. Αλλά πέρασαν πολλές μέρες. Μήνες, χρόνια, αλλά καμιά είδηση. Αν τον σκότωναν, επειδή ήταν επικυρηγμένος, θα γράφαν. Αλλά δε γράψαν. Αν πέθανε, σίγουρα θα πέθανε αγωνιζόμενος για το θρίαμβο της επανάστασης. Αν, όμως, ζει, τότε είναι περισσότερο από βέβαιο ότι αγωνίζεται για την επερχόμενη επανάσταση". Δεκαετία του 1930: έντονοι ταξικοί αγώνες, άνοδος του φασισμού και δικτατορία. Δεκαετία του 1940: Πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος και πολιτικές διώξεις. Οι αγωνιστές της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου αναγκάζονται να δράσουν στην παρανομία. Ήρωες που δεν πήραν το ρόλο τους ύστερα από κάποια συμβουλή ή διαταγή, αλλά με τη θέλησή τους, ακούγοντας τη φωνή της συνείδησής τους. Ο Αποστόλης είναι "Ο Παράνομος" ήρωας του μυθιστορήματος του Βασίλη Ρέππα. Κυνηγημένος και επικηρυγμένος, δίνει τον αγώνα του στη μεταξική δικτατορία, τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη γερμανική Κατοχή, τον Εμφύλιο σπαραγμό. Ζει κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία της ζωής του, έχοντας ως μοναδικούς συντρόφους τον κίνδυνο και την αγωνία. Στις σελίδες του βιβλίου του Βασίλη Ρέππα, ζωντανεύει μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας της ελληνικής πολιτείας που σημαδεύτηκε από τον ηρωισμό και τη θυσία χιλιάδων περήφανων αγωνιστών που κράτησαν ζωντανό το όραμα της ανατολής της Μεγάλης Παναθρώπινης Ημέρας. "Ο Παράνομος" συναρπάζει τον αναγνώστη με τη συγκλονιστική πλοκή και την ταχύτατη εναλλαγή σκηνών, προσώπων και περιστατικών. Με γλαφυρή περιγραφή και ζωντανούς διαλόγους, διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον από την πρώτη έως την τελευταία αράδα.