Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο βίαιος τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν οι σουρεαλιστές στη μεταστροφή του De Chirico οφειλόταν και στον ενδόμυχο φόβο μιας ανάλογης ή και διαφορετικής «μεταστροφής» και της σουρεαλιστικής επανάστασης. Κατά πόσο θα μπορούσε να δικαιώσει κανείς σήμερα αυτή τη βαθύτερη ανησυχία της ηγεσίας του κινήματος; Μια απάντηση άμεση ή αφοριστική θα ήταν οπωσδήποτε άστοχη, ή πάντως δεν θα είχε ουσιαστικό περιεχόμενο. Ο σουρεαλισμός ως κίνημα ιστορικής πρωτοπορίας με οικουμενικό χαρακτήρα και διεθνή απήχηση συνδέεται και συνοψίζει προβλήματα και αναζητήσεις της εποχής του που δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτούν μεμονωμένα ή γραμμικά. Οι δυνατότητες να ευοδωθεί η σουρεαλιστική επανάσταση, όπως εξάλλου και τα άλλα σύγχρονά της κινήματα, δεν κρίθηκαν τόσο από την αποτελεσματικότητα των στόχων της όσο από τη δυνατότητα λειτουργίας και εφαρμογής της στην καθημερινή πραγματικότητα.