...Έβγαλε τα γάντια του κι ακούμπησε το ένα του χέρι κάτω από το αριστερό στήθος της κοπέλας. Δεν αντιλήφθηκε τίποτε. Μόνο που η επαφή του χεριού του με την ζεστή σάρκα του έφερε μια παράξενη ανατριχίλα. Ανασκίρτησε. Μήπως είχε αρχίσει να συνηθίζει; Μήπως θ άρχιζαν να τον ερεθίζουν σεξουαλικά τα θύματά του και θα φρόντιζε να ικανοποιεί τις ορέξεις του πάνω τους, όσο θα ήσαν ακόμα ζεστά τα πτώματά τους; Ανατρίχιασε σ αυτή τη σκέψη. Κάτι τέτοιο θα ήταν η καταστροφή του. Ο δολοφόνος δεν άρχισε να ερεθίζεται σεξουαλικά από τα θύματά του, αλλά το δολοφονικό του έργο τον έφερνε όλο και πιο κοντά στην καταστροφή, καθώς ο υπαστυνόμος Γιαννίδης φερμάριζε την κάθε του κίνηση, σαν κυνηγόσκυλο, και περίμενε να κάνει το ένα -το ολέθριο λάθος!