«Η διδασκαλία της ζωντανής ηθικής δεν είναι με κανένα τρόπο για τους λιπόψυχους, και επομένως μόνο ψυχές καλά δοκιμασμένες πρέπει να γίνονται δεκτές στην ομάδα -αυτό που μετράει είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Αν υπάρχει έλλειψη από δυνατές καρδιές, είναι καλύτερο να μην αρχίζουμε . Δεν πρέπει να βεβηλώνεται η διδασκαλία και, εκτός αυτού, δεν είμαστε ιεραπόστολοι. Στη διδασκαλία λέγεται ότι ο καθένας τον οποίο παρασύρουμε με πιέσεις θα γίνει «μυλόπετρα στο λαιμό μας». Ψάχνουμε για ελεύθερες ψυχές, που δεν τις αλυσοδένει κανένας φόβος. «Η διδασκαλία δεν είναι ζαχαρωμένα καρύδια, ούτε ασημένια μπιχλιμπίδια. Η διδασκαλία είναι πλούσιο αργυρωρυχείο». Τα βιβλία της διδασκαλίας θα διαδοθούν και, πράγμα που είναι και το σπουδαιότερο, θα φτάσουν στα σωστά χέρια. Τόσες ψυχές αναζητούν φως και νέες αξίες μέσα στο χάος των περιγελασμένων και ταπεινομένων υψηλών εννοιών. Από κάθε γωνιά του κόσμου φτάνουν αιτήματα για πληροφόρηση και ικεσίες για περισσότερη γνώση σχετικά με το πώς να συναντήσουν το «Στρατό του Φωτός». Να γιατί είναι τόσο χαρμόσυνο για μας να φέρνουμε τη λυχνία μας» [...]

Απόσπασμα από επιστολή της Έλενα Ρέριχ, στις 22 Ιουλίου 1935