Τριάντα χρόνια, έξι ποιητικές συλλογές, ένας τίτλος. "Οι τρυφεροί άντρες και τα άλλα ποιήματα". Ο τίτλος; Από μια αγαπημένη ομότιτλη συλλογή της ποιήτριας, που είχε κυκλοφορήσει το 1993. Η πορεία όμως μέσα στην ποίηση κοινή για όλα τα ποιήματα από το 1981 έως σήμερα. Ποιήματα-παιδιά σκορπισμένα μέσα στο χρόνο και συγκεντρωμένα τώρα όλα μαζί κάτω από την ίδια οικογενειακή στέγη. Καιρός ήταν, σκέφτηκε η ποιήτρια, να μαζευτούμε όλα μαζί να ξαναειδωθούμε, να δούμε ποια λείπουν, ποια έχουν μείνει στο χθες, αναπόφευκτα ίσως. Είναι μια ιδιαίτερη χαρά για τον/την η ποιητή/τρια να μαζεύει τις σκόρπιες, μέσα στον χρόνο, ποιητικές του/της καταθέσεις σ ένα κομψό τομίδιο. Αίσθηση ματαιοδοξίας; Όχι. Μάλλον ποιητικής αυτοσυντήρησης. Όπως και να είναι η εκ νέου συνολική έκθεση προκαλεί και την εκ νέου κρίση και αποδοχή.