Οικονομία και περιβάλλον, ως βασικές συνιστώσες της βιώσιμης ανάπτυξης, τελούν, καταρχήν, σε σχέση ανταγωνιστική. Δεν αποκλείεται μάλιστα να καταλήξει συγκρουσιακή. Η, κάθε φορά, επικρατούσα μορφή της συναρτάται στενά με την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου, η πορεία του οποίου ουδέποτε υπήρξε ευθύγραμμη. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης κάθε δημοκρατική Πολιτεία έρχεται αντιμέτωπη με την, κυριολεκτικά, υπαρξιακή ανάγκη να την υπερβεί, το συντομότερο και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τότε καλείται, αυτοβούλως ή κατ απαίτηση άλλων εμπλεκόμενων, σε επιλογές με στόχο την ανάπτυξη, ικανές όμως να πλήξουν, εντέλει, ανεπανόρθωτα την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ισορροπία περιβάλλοντος και οικονομίας. Την επαναφορά της και, δι αυτής τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής αναλαμβάνει σε κάθε κράτος δικαίου η δικαστική λειτουργία.