Οι στίχοι του Σπύρου Τζουβέλη ξεχωρίζουν γιατί κατορθώνουν να υπερβαίνουν το στενό περίβλημα του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας και να απλώνονται με μια ουσιαστική ελευθερία έκφρασης, στη συνολική ανάδειξη του τραγικού υπόβαθρου της ανθρώπινης ζωής που συνθλίβεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του χρόνου και του θανάτου. Όμως για τη δικαίωση της ύπαρξης είναι αναγκαίο ο αγώνας να συνεχίζεται και η "αντίστροφη μέτρηση" να βιώνεται μέχρι και την τελευταία στιγμή, όπως ο ποιητής υποδηλώνει στο ποίημα-κλειδί της συλλογής: "Εύθυμο τραγουδάκι για το φινάλε". Οι "Ομοιοκαταληξίες" μας δίνουν μιαν ιδέα για το μόχθο του ποιητή να προσδώσει μιαν εύληπτη μορφή στα συναισθήματα και στις ποιητικές του ιδέες και την αγωνία του να πετύχει την έκφρασή τους μ ένα μηχανισμό που θα μπορέσει να θέσει σε κίνηση τις αντίστοιχες ευαισθησίες του αναγνώστη. Για τους λόγους αυτούς αποτελούν ένα πολύ αξιόλογο και σημαντικό σταθμό στα πλαίσια της σύγχρονης μεταμοντέρνας ποίησης.