Το βιβλίο αυτό με τον γενικό τίτλο "Ονείρου ανάβαση" πιο μικρών και πιο μεγάλων πεζογραφημάτων μου, χωρίζονται σε δύο μέρη που αναλύω πιο κάτω, αλλά και σε δύο μεγάλες ενότητες: Προηγείται η νουβέλα "Υπάρχει ακόμα ελπίδα" και ακολουθεί το "Ονείρου ανάβαση" που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο. Και στα μεγαλύτερα πεζά του β΄ μέρους και στα μικρότερα σίγουρα προβάλλει μια στάση μεταφοράς της διδαχής που προέκυψε επάνω μου από τις δοκιμασίες μιας ζωής! Και όσο πιο ακραίες για την αντοχή μου υπήρξαν ορισμένες για μένα, τόσο με δυνάμωσαν αφού επέζησα έτσι ώστε πολλές φορές να έχω την εντύπωση πως καταλύεται μέσα μου η έννοια του χρόνου. Γι αυτό ό αναγνώστης μου θα βρεί συχνά να επαναλαμβάνεται αυτό που αναφέρω ως "νιάτα ψυχής"! Προσπάθησα λοιπόν περισσότερο να μεταφέρω και μ αυτόν τον τρόπο να προσφέρω όσα θεώρησα χρήσιμες ομολογίες συμπερασμάτων μου ζωής -χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους γραφής τους. - Δηλαδή πάνω απ όλα υπερίσχυε ως διάθεση να τα δωρίσω ως κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όποιον τα διαβάσει. [...] (αντί προλόγου)