"Θυμάμαι τη μικρή πολιτεία, όπου γεννήθηκα. Τα παιδικά μου χρόνια. Είχε τότε μόνο Δημοτικό Σχολείο και Ελληνικό, με Σχολάρχη. Θυμάμαι που στις νυχτερινές ακολουθίες των Χαιρετισμών και της Μεγάλης Εβδομάδας, μικρός στην εκκλησία, μέσα στο ιερό όπου ιερουργούσε ο Παππούς μου, ο παπάς, γλάρωναν τα μάτια μου και κουτούλαγα. Και ο Παππούς μου μ έπαιρνε από το χέρι και με ξάπλωνε επάνω στην κασέλλα, όπου είχε τα ιερά του· μια κασέλλα πλάι στον κάλαμο της αγίας τράπεζας. Από την πλάκα της έπεφτε η ενδυτή εμπρός από την κασέλλα και ήταν σαν να με σκέπαζε το ιερό άμφιο στον ύπνο μου. …Στην προκείμενη «Δοκιμή αυτοβιογραφίας» ας μην περιμένει κανείς πως θα βρει κάτι σπουδαίο και αξιομνημόνευτο. Αντίθετα, τα βιογραφικά επεισόδια που σημειώνονται είναι από τα πιο ασήμαντα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Και ούτε καν είναι που να ενδιαφέρουν τους ώριμους ανθρώπους. Ανήκουν στην καθημερινότητα. Τα παρουσιάζω μόνο για λόγους τεχνικούς, σαν ένα είδος σκελετού για όσα άλλα δεν είναι βιογραφικά."