Η νοημοσύνη, βασική ψυχική λειτουργία με την οποία το άτομο επιλύει τα προβλήματά του και προσαρμόζεται στη ζωή, μπορεί να είναι μέσου επιπέδου (φυσιολογική), υπερέχουσα ή υπολειπόμενη. Η τελευταία αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της νοητικής ανεπάρκειας ενός ατόμου, επομένως και του παιδιού. Κοινή διαπίστωση των ερευνητών είναι ότι η νοητική ανεπάρκεια του παιδιού συνιστά μεγάλο ψυχοπαιδαγωγικό πρόβλημα, η λύση του οποίου δεν είναι εύκολη. Η βαρύτητά του από ψυχολογικής, παιδαγωγικής και κοινωνικής άποψης κρίνεται πολύ μεγάλη. Γι’αυτό και έγινε αντικείμενο πολλών ερευνών, ιδιαίτερα μάλιστα μετά από τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, η οποία τόνισε την ανάγκη παροχής ειδικής θεραπείας, μόρφωσης και περίθαλψης στο παιδί που μειονεκτεί σωματικά, ψυχικά ή κοινωνικά. Στο βιβλίο αυτό, που είναι καρπός πολύχρονης εργασίας του συγγραφέα, εξετάζεται η νοητική ανεπάρκεια του παιδιού από θεωρητικής και πρακτικής (εμπειρικής) άποψης. Τα αναφερόμενα επιστημονικά στοιχεία ασφαλώς θα φανούν χρήσιμα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και φοιτητές, οι οποίοι επιθυμούν να γνωρίσουν και να βοηθήσουν τα παιδιά με νοητική ανεπάρκεια, τα οποία, παρά την ανεπαρκή τους νοημοσύνη, δεν παύουν να είναι σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.