"Ο Κώστας Πεντεδέκας αγωνίστηκε συνέχεια χωρίς διακοπή γι αυτό που λέμε Πατρίδα, Ελευθερία, Δημοκρατία επί 23 χρόνια συνεχώς. Ξεκίνησε το 1940 στα βουνά της Αλβανίας. Τελείωσε το 1963, όταν επί τέλους αφέθηκε ελεύθερος· είχε καταδικαστεί σε ισόβια δεσμά το 1949 και επί 14 περίπου χρόνια περιφερόταν από φυλακή σε φυλακή και από στρατόπεδο σε στρατόπεδο. Ο Κώστας Πεντεδέκας δεν είναι ακαδημαϊκός ιστορικός. Είναι, για μένα, ένας Μακρυγιάννης" (απόσπασμα από την ομιλία του Μιχάλη Βασάλου) Η αλήθεια πάντα νικάει στο τέλος υπερισχύει του χρόνου, διαλύει την προπαγάνδα, και την εξουσία τη στέλνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ποιος θυμάται τους στρατοκράτες, ποιος τιμάει σήμερα τους πολιτικούς της υποτέλειας, ποιος βασανιστής έφυγε ευτυχισμένος. Τι απομένει από τις δεκαετίες 1940-1950 μέχρι το "τέλος" του Εμφυλίου; Ο κουρνιαχτός της αλληλοσφαγής και του ανηλεούς κυνηγητού των ηττημένων κατακάθισε, τα ψεύδη και τα συνθήματα μίσους κιτρινίζουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ανθίζουν όσα λουλούδια σώθηκαν και ποτίζονται από ιστορικούς που μιλάνε απλά χωρίς μνησικακία, θυμίζουν ξεχασμένους αγωνιστές περιγράφουν στιγμές που πρέπει να μη ξεχαστούν. Ο Κώστας Πεντεδέκας με το παρόν βιβλίο δρέπει τα ευχαριστώ και μπράβο όλων εκείνων που ξέρουν να εκτιμούν και να επιβραβεύουν την εντιμότητα.