Ο Σενέκας «διασκευάζει» την έννοια της ευθυμίας, υπερθεματίζοντας τον Δημόκριτο, μέσα από τον διάλογό του με τον φίλο του Serenus. Ο Ρωμαίος ρήτορας προσπαθεί να τον θεραπεύσει από το άγχος και την ανησυχία, χρησιμοποιώντας αρκετές από τις μεθόδους αυτών που αργότερα θα χαρακτηριστούν στωικοί φιλόσοφοι και την αντίληψή τους για τη σημασία της πνευματικής υγείας και γαλήνης για έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Ό,τι αρχίζει ως παρηγοριά και συμβουλή σ’ έναν ταλαιπωρημένο φίλο που βασανίζεται από υπαρξιακά προβλήματα και ανησυχίες εξελίσσεται σε μια βαθιά κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή, εκεί όπου κρύβονται όλα τα όπλα για τον πόλεμο που μαίνεται εντός μας από καταβολής κόσμου και μέχρι το τέλος του – ώσπου να κατακτήσουμε δηλαδή το υπέρ πάντων αγαθό: την πνευματική γαλήνη, εκείνη την ξεχωριστή ιδιότητα που και σήμερα, σ’ αυτήν εδώ την εποχή που ζούμε, κι ενώ έχουν περάσει σχεδόν δύο χιλιετίες από τότε που ο εξέχων στωικός φιλόσοφος Σενέκας έγραψε εξυμνώντας την, μοιάζει να ταυτίζεται με την ίδια τη σωτηρία του ανθρώπου.