Ο Τάχα Χουσέϊν υπήρξεν ο δεύτερος κατά σειράν αιγύπτιος, ο οποίος ανεκηρύχθη επίτιμος διδάκτωρ του Αθήνησι Πανεπιστημίου μεσούντος του παρελθόντος αιώνος, όταν η Αίγυπτος ελάμβανε τον σοσιαλιστικόν προσανατολισμόν της. Είχε προηγηθή η εις επίτιμον διδάκτορα αναγόρευσις του φιλελευθέρου στοχαστού Άχμαντ Λότφη Αλ-Σάηεντ, αρχομένου του ιδίου αιώνος, όταν η Αίγυπτος προσεπάθει ν αρθρώση συνταγματικήν μορφήν κράτους και τέλος, τω 2012, τη προτάσει μου προς την Σύγκλητον του αυτού πανεπιστημίου, η του γνωστού θεωρητικού και αγωνιστού της αραβικής Αριστεράς καθηγητού Ρέφαατ αλ-Σαήντ, την πλέον ίσως κρίσιμον στιγμήν της αιγυπτιακής ιστορίας, όταν ανεζήτει η χώρα την ταυτότητά της. Κατ αυτόν τον τρόπον ωλοκληρώθη το χρυσούν τρίγωνον της αιγυπτιακής διανοήσεως, την οποίαν ετίμησεν η Ελλάς, εκπροσωπούμενη δια του κορυφαίου πανεπιστημιακού καθιδρύματος της χώρας. Εις την παρούσαν μονογραφίαν του πανεπιστημιακού Κυριακού Θ. Νικολάου-Πατραγά εξετάζεται με τον ενδεδειγμένον μεθοδολογικώς τρόπον η θεωρία του Τάχα Χουσέϊν περί της προϊσλαμιαίας αραβικής ποιήσεως και εν γένει λογοτεχνίας, η οποία προκαλεί μέγιστον ενδιαφέρον, δοθέντος ότι δι αυτής εισήχθη το πρώτον εις τον ισλαμικόν κόσμον η επιστημονική μέθοδος εξετάσεως ενός ζητήματος μακράν και πέρα θρησκευτικών αγκυλώσεων. Αποτελεί, άλλοις λόγοις, την κορύφωσιν της επιστημονικής Αναγεννήσεως (νάχντα) εις το ισλάμ, η οποία εσχάτως τείνει προς υποχώρησιν. Τους λόγους της τοιαύτης υποχωρήσεως εξετάζει το κατατοπιστικόν επίμετρον του καθηγητού Ρέφαατ αλ-Σαήντ εις την παρούσαν μονογραφίαν. Θεωρώ, ότι δι αυτής της εργασίας του Κυριακού Θ. Νικολάου-Πάτραγα επιτυγχάνεται καλλιτέρα γνωριμία του ισλαμικού κόσμου και ιδία του τρόπου σκέψεως των αράβων επί ζητημάτων αφορώντων την παράδοσιν αυτών και μάλιστα κατά την κρίσιμον στιγμήν, κατά την οποίαν η επιστήμη συγκρούεται με τας θρησκευτικάς αγκυλώσεις.