Ο άνθρωπος και έρχεται, και φεύγει από τον κόσμο αυτό χωρίς αποσκευές. Τα κτερίσματα που απέθεταν οι πρόγονοί μας πλάι στα νεκρό σώμα, απέμεναν έξω πάντοτε από τον αναπαυμένο άνθρωπο. Κι όμως· τα κείμενα που αφήνει πίσω του ο συγγραφέας φεύγοντας, μιλούν για πράγματα που εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο που τα έγραψε. Ιδίως, όταν τα κείμενα αυτά έχουν εξομολογητικό χαραχτήρα. Όταν ο Άγγελος Τερζάκης σφάλισε τα ρεμβαστικά, σοβαρά εκείνα μάτια του και με σταυρωμένα τ αρχοντικά του χέρια πήρε τον δρόμο της ανόδου στα επουράνια, άφησε σ ένα φάκελο μια δέσμη φύλλα χαρτί με στοχασμούς του προσωπικούς, εξομολογήσεις, κάποιες ιδέες για βιβλία ή και συντομότερα κείμενα, που άλλες απόμειναν άγονες κι άλλες τον έφεραν σ ευτυχισμένη ολοκλήρωση κειμένων που περήφανα κληρονομήσαμε οι Νεοέλληνες (Παράδειγμα: "Του γερακιού το μάτι"). [...] (από το προλογικό σημείωμα του Κώστα Ε. Τσιρόπουλος)