Το μικρό αυτό βιβλίο περιλαμβάνει μια τριάδα πειραματικών, θα έλεγα, κειμένων, τα οποία στοχεύουν σε μια θεολογική οντολογική πλαισίωση μιας κριτικής υποδοχής της ψυχανάλυσης, υποδοχή η οποία αυτοτοποθετείται στην προοπτική που ο συγγραφέας θεωρεί ως ουσιώδη: την προσφορά εννοιολογικού χώρου δηλαδή, ο οποίος θα επέτρεπε μια θεολογική, εν καιρώ, φιλοξενία της ψυχολογίας του βάθους. Η Επιθυμία, η Καθολικότητα και η Εσχατολογία συναποτελούν έτσι μια τριάδα εννοιών με βαθειά καταρχήν θεολογική καταβολή, είναι οι στύλοι της θεολογικής οντολογίας, οι οποίοι την καθιστούν αληθινά θεμελιώδη, αλλά εν ταυτώ, σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, αποτελούν και θεμελιώδεις οντολογικούς ψυχαναλυτικούς στόχους –η κατάδειξη του γεγονότος αυτού προάγει μια θεολογικήν ερμηνευτική της ψυχανάλυσης η οποία δεν αφήνει αυτήν την τελευταία διόλου αδιάφορη, αφού της προσδίδει νέους, ευρύτερους ορίζοντες. Για τους θεολογικά ανυποψίαστους ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές αυτό θ᾽ αποτελέσει μιάν επιστημονική επιπλέον έκπληξη – ο οντολογικός χώρος στον οποίο φιλοξενούνται είναι par excellence θεολογικός! Για τους θεολόγους, ο τρόπος κατανόησης του ψυχαναλυτικού γεγονότος θα πλησιάσει πολύ περισσότερο προς την ουσία της βαθύτερης εμπειρίας τους. Ο κοινός προβληματισμός, σ’ αυτό το βάθος, είναι σήμερα απολύτως αναγκαίος.