Αναγνώστη, τούτο το πρώτο μου βιβλίο στην ελληνική γλώσσα είναι μια αναφορά στο ίδιο μου το παρελθόν, ένα βήμα προς τα πίσω, σε μια εποχή που καταρρέουν συνέχεια οι ηθικές αξίες και ο άνθρωπος ζει μονάχα στιγμές. Είναι μια φωνή νοσταλγική κάποιου ξενιτεμένου, ένα "Ναι" στην ύπαρξη μ όλα της τα προτερήματα και λάθη, σε χρόνια δύσκολα που του μέλλοντος τ αστέρι πάει να δύσει και του παρελθόντος η εμπειρία έχει καταντήσει ξεκουτιασμένη γεροντοϊστορία. Γράφω αυτοβιογραφικά και τώρα που ζω στην κριτική σου περιμένω, γιατί σαν πεθάνω, τις βρισιές σου τι να τις κάνω ή τα χρυσόλογά σου στην πλάκα μου επάνω;