Όσο τέλειος κι αν σου φαίνεται ο ξένος κόσμος, όταν πάνω από δέκα χρόνια τον ζήσεις, τότε αυτόν που πίστευες για άγονο, το γνωστό δικό σου, μετανιωμένος θα λαχταρίσεις, θα αγαπήσεις και πάνω απ όλα καλύτερα θα γνωρίσεις! Τρίψου με μια ξένη γλώσσα, τη δική σου για να μάθεις. Μείνε σε ξένη γη, την πατρίδα σου για ν αγαπήσεις. Ζήσε μ έναν ξένο μαζί, "παπούτσι μπαλωμένο απ τον τόπο σου" για να νιώσεις. Πολέμα την ξενομανία σου, Ελληνά μου, τον Έλληνα μέσα σου να βρεις και μ αυτόν να ταυτιστείς. Μην πιθικίζεις, μη βρίζεις, μη δακρύζεις, όχι "δε βαριέσαι... κάνε ό,τι θες...", αυτός είναι ο ελληνισμός σου.