Η παρούσα μελέτη διερευνά, μέσα από συγκεκριμένες μεθοδολογικές διόδους, ορισμένες από τις εκφράσεις και τις λειτουργίες του θεατρικού, του σκηνικού και του δραματικού χώρου και χρόνου στο πρόσφορο και ευρύ πεδίο εφαρμογής που αποτελεί το θέατρο του Αριστοφάνη. Στην διαγλωσσική τοπογραφία των αριστοφανικών κειμένων και στην σκηνική μεταφορά της μεταγράφεται έτσι σε μεγάλο βαθμό, μέσα από τους ιδιαίτερους τρόπους οργάνωσης της χωρητικότητας και της χρονικότητας, ο αρχαίος αθηναϊκός πολιτισμός σε διαφορετικές εκφράσεις του. Όπως τονίζει ο Pascal Thiercy στο προλογικό του σημείωμα, στην Ελλάδα υπάρχουν λίγες πρόσφατες μελέτες για τον Αριστοφάνη. Ευτυχώς όμως υπάρχουν πολλές καλές βραδιές αριστοφανικών παραστάσεων μ’ένα κοινό πολυάριθμο, ετερογενές και ενθουσιώδες. Αυτός ακριβώς είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους το εγχειρίδιο αυτό θ αποδειχθεί χρειώδες, τόσο για τις θεατρικές και φιλολογικές σπουδές όσο και για τους σκηνοθέτες και τους "δεξιούς θεατές" για τους οποίους κάνει λόγο ο Αριστοφάνης.