Η Ελλάδα γεωγραφικά τοποθετημένη στην περιφέρεια της ευρωπαϊκής ηπείρου καλείται να διαχειριστεί έναν ιδιαίτερα απαιτητικό συνδυασμό παραδοσιακών και "σύγχρονων" απειλών και κινδύνων στα σύνορά της. Στην κατεύθυνση ανάπτυξης στρατηγικής εθνικής ασφάλειας από ένα κράτος είναι αυτονόητη η ανάγκη θεσμικής του προετοιμασίας, όπου το στοιχείο-κλειδί είναι αναμφίβολα ο σχεδιασμός. Στον τομέα αυτό η Ελλάδα δεν έχει, δυστυχώς, να επιδείξει ιδιαίτερες επιδόσεις καθώς εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμη μακριά από την -έστω και κατά το ελάχιστο- ανάπτυξη ενός συγκροτημένου και λειτουργικού θεσμικού συστήματος παραγωγής στρατηγικού σχεδιασμού και διαχείρισης κρίσεων. Περιγράφοντας, με όσο το δυνατόν ακριβέστερο τρόπο, τις αλλαγές στο παγκόσμιο και περιφερειακό περιβάλλον ασφαλείας το βιβλίο αυτό επιδιώκει να αποτελέσει μια θεωρητικά συγκροτημένη, μεθοδολογικά συνεπή και "πολιτικά χρήσιμη" συνεισφορά στους διαμορφωτές αποφάσεων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και -ευρύτερα- της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της χώρας μας. Στην κατεύθυνση αυτή αναδεικνύονται οι αδυναμίες και ελλείψεις του υπάρχοντος θεσμικού συστήματος παραγωγής στρατηγικού σχεδιασμού και χειρισμού κρίσεων και κατατίθενται συγκεκριμένες προτάσεις για την κάλυψη των υφιστάμενων κενών και αδυναμιών με όσο το δυνατόν πιο συγκροτημένο και αποτελεσματικό τρόπο.