Ο αναγνώστης που θα γνωριστεί μ αυτήν την πρώτη ανθολόγηση της σύγχρονης φιλανδέζικης ποίησης έχει να εντοπίσει πολύ περισσότερες ομοιότητες με την αντίστοιχη ελληνική παρά διαφορές. Η φιλανδέζικη ποίηση, όπως και η ελληνική, εγκαταλείπει μεταπολεμικά τους περιορισμούς που της επέβαλε ο προπολεμικός μοντερνισμός: την ιδιαιτέρα προσεγμένη μορφή, τη γλώσσα που είναι εργαστηριακά δουλεμένη, και προσανατολίζεται σ΄ ένα λόγο χωρίς προδικασμένα όρια, έναν λόγο ανοιχτό, καθημερινά ομιλούμενο, δημοκρατικό με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτόν τον ποιητικό λόγο θα αναγνωρίσουμε στους δεκαπέντε Φινλανδούς ποιητές του βιβλίου[...] (Α. Ζήρας)