Πόση ανακούφιση νιώθουμε όταν βλέπουμε αυτά τα οχήματα που αδειάζουν τους κάδους των απορριμμάτων στους δρόμους; Όταν μαζεύουν μ’ εκείνον τον χαρακτηριστικό θόρυβο της πρέσας τους τα σκουπίδια όλων μας; Παίρνοντας μαζί τους ό,τι βρώμικο πετάξαμε, ό,τι δεν χρειαζόμαστε πια; Κάπως έτσι και τούτο το βιβλίο, μάζεψε χρόνια τώρα, μπορεί και πάνω από δεκατέσσερα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που βάρυναν τον κάδο της ψυχής μου και τα πήρε μαζί του. Τώρα, αισθάνομαι ελεύθερος, ίσως και χαρούμενος, μιας και τα δικά μου «απορριμματοφόρα» θα περάσουν κι από εσάς, ώστε να μαζέψουν και τις δικές σας παρεμφερείς σκέψεις, ελαφρώνοντάς σας. Ας μοιραστούμε λοιπόν κι ας ξεφορτωθούμε αναμνήσεις, συναισθήματα και σκέψεις, μέσα σε σακκούλες με αρώματα πεζογραφίας και λυρισμού. Νομίζω πως με αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε ν’ ανοίξουμε διαύλους επικοινωνίας μεταξύ μας, αλλά και με το Σύμπαν. Ανοίξτε λοιπόν και τους δικούς σας κάδους. «Τα μεταμεσονύχτια απορριμματοφόρα» μου, θα περάσουν κι απόψε...