Η τέταρτη ποιητική συλλογή του Χάρη Ψαρρά, "Τα όντως όντα", επιχειρεί να αντιστρέψει το νόημα που έχουν οι λέξεις του τίτλου της στην πλατωνική φιλοσοφία ώστε να καταδείξει ότι η αλήθεια δεν ενοικεί σ έναν νοητό κόσμο άφθαρτων ιδεών, αλλά στα θραύσματα του αισθητού κόσμου, της βιωμένης Ιστορίας και των οικουμενικών μύθων. Σ εκείνα δηλαδή τα στιγμιότυπα της εμπειρίας που μας βεβαιώνουν ότι η απτή πραγματικότητα είναι αφετηρία και σημείο απόληξης κάθε ιδεώδους. Τα είκοσι οχτώ ποιήματα του βιβλίου είναι γραμμένα σε ελεύθερο, έμμετρο ή ποικιλόμετρο στίχο, ενώ καλλιεργούν άλλοτε αυστηρές στιχουργικές μορφές και άλλοτε πιο ευέλικτα στροφικά σχήματα.