Η Λίνα περνάει τα πρώτα της Χριστούγεννα χωρίς τον μπαμπά της, ενώ η μαμά της δεν φαίνεται να έχει μπει σε αυτό που λέμε «κλίμα των ημερών». Όμως οι γιορτινές μέρες απαιτούν ένα θαύμα. Μια ιστορία για την απώλεια και την ανάγκη όλων για ελπίδα και αγάπη. «Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ήταν Χριστούγεννα και χιόνιζε. Τα σχολεία είχαν προλάβει να κλείσουν. Τα παιδιά είχαν προλάβει να πουν τα κάλαντα με τις αστείες φωνές τους. Οι οικογένειες είχαν προλάβει να κόψουν ξύλα για να κρατήσουν το τζάκι αναμμένο. Η μαμά μου όμως καθόλου δεν είχε προλάβει να μπει στο πνεύμα των ημερών. Θύμωνε που τα σχολεία ήταν κλειστά γιατί δεν είχε πού να με αφήσει τα πρωινά. Θύμωνε και με τα φάλτσα κάλαντα των παιδιών που δεν την άφηναν να δουλέψει. Θύμωνε και με τις οικογένειες γύρω από το τζάκι, γιατί η μόνη της οικογένεια ήμουν εγώ και τζάκι στο σπίτι μας δεν υπήρχε. Όμως το τζάκι δεν ήταν το μόνο που έλειπε από τους τέσσερις τοίχους μας. Έλειπαν το έλατο, τα στολίδια, τα γιορτινά τραπεζομάντιλα, η αχνιστή γαλοπούλα που με τη μυρωδιά της πλημμυρίζει το σπίτι, ζεσταίνει την καρδιά και νοστιμεύει τις σκέψεις. Μα πιο πολύ, έλειπε ο μπαμπάς».