Η παρούσα μελέτη εστιάζεται σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και σε ένα συγκεκριμένο θεωρητικό πεδίο, εξετάζοντας επιλεκτικά ορισμένες θεωρίες για την κρίση του κράτους στη μεσοπολεμική Γερμανία. Δεν πρόκειται για άλλη μία ιστορία της λεγόμενης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αλλά για μια σειρά θεωρητικών ανακατασκευών που αφορούν την κρισιακή δομή του σύγχρονου κράτους. Το ζήτημα της διαμεσολάβησης και της αντιπροσώπευσης συμφερόντων στη σφαίρα της κρατικής πολιτικής, το ζήτημα του πολιτεύματος και της μορφής του κράτους, το ζήτημα της διαχείρισης της κοινωνικής εργασίας, η κομματική και κινηματική πλαισίωση του κράτους (με τη ρητή απειλή του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού) - όλα αυτά τα ερωτήματα, καθώς και άλλα συγγενή αποτελούν στόχο πραγμάτευσης στην εργασία αυτή. Από την περίοδο πριν τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο εξετάζονται οι θεωρίες των Georg Jellinek, Max Weber, Karl Kautsky και Rosa Luxemburg. Στη μεσοπολεμική, βασική ενότητα εξετάζονται τα έργα των Alfred Weber, Hermann Heller και Ernst Fraenkel. Η πορεία της θεωρητικής ανακατασκευής κλείνει με την εξέταση δύο μεταπολεμικών θεωριών για το κράτος και την πολιτική, εστιάζοντας σε έργα ερευνητών τόσο διαφορετικών όπως ο Franz Neumann και ο Walter Eucken. Στα Παραρτήματα περιέχονται επιπλέον κείμενα της περιόδου, όπως του Otto Kirchheimer και της Clara Zetkin, καταδεικνύοντας τον ιδιαίτερα δυναμικό χαρακτήρα του αντικειμένου - το κράτος σε κρίση δεν αφορά μια αναπόληση του παρελθόντος, αλλά μια ρητά παροντική κατάσταση.