H παρούσα μελέτη καλύπτει ένα κενό της ιστοριογραφικής - επιστημονικής έρευνας στον τομέα της ιταλικής τέχνης κατά τη σύγχρονη εποχή, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον χώρο των εικαστικών τεχνών και στον τρόπο με τον οποίον οι εικαστικές τέχνες συνδράμουν ή επιδρούν στις υπόλοιπες μορφές της τέχνης. Φιλοδοξία του έργου αυτού είναι να παρουσιάσει όσο το δυνατόν πληρέστερα τον χάρτη της σύγχρονης ιταλικής τέχνης στην ιταλική επικράτεια. Προκειμένου να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος ερευνητικός στόχος, φωτίζονται επαρκώς τα ρεύματα της ιταλικής πρωτοπορίας του 20ού και 21ου αιώνα, τα οποία καθορίζουν τις πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εξελίξεις της γειτονικής χώρας, αλλά και γνωρίζουν στην πορεία των χρόνων, διεθνή αναγνώριση και ανάπτυξη στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, μην αφήνοντας ανέγγιχτη και την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, η καταγραφή και ο επιστημονικός σχολιασμός των ιστορικών στοιχείων εκκινεί το έτος 1909 και φθάνει μέχρι και τις μέρες μας. Το όλο ιστορικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο εξετάζεται υπό το φιλοσοφικό και κοινωνικό πρίσμα της έννοιας της «αμφισβήτησης». Ιδιαίτερα τα χρόνια της λεγόμενης «πολιτιστικής αμφισβήτησης» στην Ιταλία, δηλαδή οι δεκαετίες ΄΄60 και ΄΄70, είναι καθοριστικά για τον ρουν της σύγχρονης, μοντέρνας και μεταμοντέρνας διεθνούς τέχνης εν γένει. Μέσα από τη συγκεκριμένη μελέτη αναδεικνύεται ότι ο όρος «πολιτιστική αμφισβήτηση» στην ιταλική επικράτεια κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στο καλλιτεχνικό περιβάλλον του ρεύματος του φουτουρισμού, δηλαδή κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, και όχι κατά τα μεταπολεμικά χρόνια, όπως είθισται να χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς.