H παρούσα μελέτη είναι προϊόν των σπουδών μου στη Χαίδελβέργη και αποτελεί το επιστέγασμα της μαθητείας μου πλησίον των Α.Μ. Ritter και Σ. Παπαδοπούλου. Πραγματεύεται το πολυεδρικό ζήτημα τού "είναι" στη σκέψη τού Γρηγορίου Νύσσης με εκτενείς συγκριτικές αναφορές στη νεοπλατωνική διανόηση τού 3ου αιώνα, ή όποία απολαμβάνει τού σεβασμού και της εκτίμησης τού χριστιανού συγγραφέα, αλλά χρησιμοποιείται πάντοτε επιλεκτικά και κριτικά για τη διατύπωση των απόψεών του. Ο Γρηγόριος Νύσσης αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές φυσιογνωμίες του 4ου αιώνα με σημαντικότατη, πνευματική παραγωγή, ίχνη της οποίας συναντώνται συχνά σε όλα τα συγγράμματα των μεταγενεστέρων του πατέρων .Μολονότι δεν διέθετε τις πανεπιστημιακές περγαμηνές του αδελφού του Βασιλείου και του φίλου του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, διακρίνεται για τη βαθύτατη φιλοσοφική κατάρτιση και την οξύτητα της σκέψης και γι αυτό προσείλκυσε το Ιδιαίτερο ενδιαφέρον της σύγχρονης έρευνας. Κανείς όσο ο Γρηγόριος Νύσσης δεν επιδίωξε με τόσο περιεκτικό και σαφή τρόπο τη λογική θεμελίωση της πίστης και δεν πέτυχε να ενδύσει τα χριστιανικά δόγματα με τα φιλοσοφικά δεδομένα της εποχής του. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)