Η πίστη σε οποιαδήποτε μορφή θρησκείας είναι ένα δικαίωμα. Ο αθεϊσμός επίσης. Το πνεύμα δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο κάποιου. Γιατί, λοιπόν, η πνευματική ζωή θα ενδιέφερε λιγότερο τους άθεους; αναρωτιέται ο διακεκριμένος Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Κοντ-Σπονβίλ. Σε μια εποχή όπου η αναβίωση του θρησκευτικού συναισθήματος συμπλέει σε ανησυχητικό βαθμό με φαινόμενα δογματισμού, η μάχη για τη θρησκευτική ανεκτικότητα, καθίσταται περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Το να παρεκκλίνει, όμως, ο αγώνας για την ελευθερία του πνεύματος σε μια ακραία αντιπαράθεση μεταξύ φανατισμού και μηδενισμού, εκτός από αδιέξοδο θα ήταν και επιζήμιο. Γαλουχημένος με το χριστιανισμό, βιώνοντας εδώ και πολλά χρόνια την εμπειρία του αθεϊσμού, ο Σπονβίλ εξετάζει τρία βασικά ερωτήματα: Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς θρησκεία; Υπάρχει Θεός; Τι είδους πνευματικότητα μπορεί να υπάρξει για τους άθεους; Διαχωρίζει την αθεΐα από τον αγνωστικισμό, την πίστη από την ηθική. Σκιαγραφεί με γλαφυρό και γοητευτικό τρόπο αυτό που μας ενώνει ή που θα έπρεπε να μας ενώνει, θρησκευόμενους ή μη: την ανάγκη για κοινωνία, για αφοσίωση, για αγάπη.