Σε τούτο το οριακό για τον Τόπο μας σταυροδρόμι των δίσεκτων καιρών μας, η βαθύτερη λογική τ ο υ π ο λ ι τ ι σ τ ι κ ο ύ α ν τ ί δ ο τ ο υ σ τ η Χ ρ ε ο κ ο π ί α σηματοδοτεί τη ζητούμενη πολιτική πολιτισμού, που θα μας βγάλει στην ανοιχτή δημοσιά της ιστορίας μας. Με το πολιτιστικό αντίδοτο να νοείται ω ς α π ό σ τ α γ μ α τ η ς α ξ ι α κ ή ς π α ρ α κ α τ α θ ή κ η ς τ η ς μ ε γ ά λ η ς α κ ο λ ο υ θ ί α ς τ ω ν α ι ώ ν ω ν π ο λ ι τ ι σ μ ο ύ τ ο υ Ε λ λ η ν ι σ μ ο ύ. Φωτίζοντας τη δύσκολη ανηφοριά του μετα-μνημονιακού μας μέλλοντος και διεμβολίζοντας το παγιδευτικό δίπολο: τ ο υ ν ο σ η ρ ο ύ ε λ λ η ν ο κ ε ν τ ρ ι σ μ ο ύ, όπου επωάζεται η εθνικιστική αφροσύνη, και τ ο υ ν ο σ η ρ ο ύ ε λ λ η ν ο κ ε ν τ ρ ι σ μ ο ύ, όπου επωάζεται η νεοταξική α-τοπία (αποεθνοποίηση).