"Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύεις σαν το σκυλί, οι διατριβές, οι σωροί από βιβλία, η ευαισθησία, οι αρχές, όλη σου η ζωή δεν έχει κανένα νόημα· μπορεί ν ακυρωθεί με μια μολυβιά. Επειδή κάπου γράφτηκαν μερικές λέξεις! Και αποδεικνύεται πως αυτές οι λέξεις, μπορούν να αναιρέσουν ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Και τι γίνεται με την αλήθεια; Στέκουμε απροστάτευτοι δίχως να μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε. Όχι, αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν θέλω να το πιστέψω. Διαφορετικά, αύριο, καθώς θα κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, ίσως ακούσουμε ξαφνικά τους εαυτούς μας να βελάζουν." Πόσα άραγε άλλαξαν προς το καλύτερο; Ποιο το τελικό όφελος του πολίτη από τις αναρίθμητες αναδιαρθρώσεις, αναδιοργανώσεις, εκσυγχρονισμούς και συγχωνεύσεις μέσα στους Κρατικούς Οργανισμούς; "Το Σακάκι που Βελάζει" του Στανισλάβ Στρατίεβ παραμένει ανησυχητικά επίκαιρο, με τη διαχρονική γραφή του συγγραφέα να ταιριάζει απόλυτα - 40 χρόνια αργότερα - στην ελληνική πραγματικότητα. To κείμενο κυκλοφορεί με αφορμή την παράσταση στο θέατρο ΠΚ, τη σεζόν 2016-17, σε σκηνοθεσία Νότη Παρασκευόπουλου.