Το μέλλον της κοινωνίας, το δημογραφικό, οι συντάξεις και η ασφάλιση στην Ευρώπη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με λογιστική και τραπεζική λογική. Το νέο κοινωνικό ζήτημα είναι αρμοδιότητα του δημοκρατικά δρώντος λαού, της νομιμοποιημένης πολιτικής και των οργανώσεων της εργασίας. Το πρώτιστο καθήκον όλων είναι ο επανορισμός των προβλημάτων, όχι βάσει των περιστασιακών δογμάτων της επιθετικής οικονομικής κυριαρχίας, που αποτελεί παθογενές σύνδρομο, αλλά επί τη βάσει των διαχρονικών προταγμάτων του πολιτισμού. Πρόκειται περί του μεγίστου διακυβεύματος των καιρών για τα συνδικάτα και τους πολιτικούς οργανισμούς, κυρίως αυτούς της ευρύτερης κοινωνικής-σοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Είναι η πρόκληση μιας καθαρής ουτοπίας, για την επαναφορά της οποίας, στο υλικό πεδίο των εφαρμοσμένων μέτρων και κανόνων, απαιτείται ιδεολογία, πίστη και συλλογικός αγώνας.