Τα τρία ερευνητικά δοκίμια καταπιάνονται κυρίως με τους τρόπους εκείνους με τους οποίους η μουσική του Μανώλη Καλομοίρη συμβάλλει σε πολιτιστικές αφηγήσεις, με ερωτήματα που αφορούν τη μεγάλη παράδοση της Εθνικής Μουσικής Σχολής ως κυρίαρχης αφήγησης, και με τη μουσική του συνθέτη ως κοινωνικής δύναμης και ως φορέα και απεικόνισης της κοινωνίας που την ακροάται, σκέφτεται και μιλάει γι αυτήν. Οι μελέτες αυτές εντάσσονται στην ιστορία των ιδεών στο χώρο της νεοελληνικής μουσικής, αφορούν δηλαδή την ερμηνεία του μουσικού παρελθόντος ως μέρους της νεοελληνικής - και όχι μόνο - ιστορίας. Σε αυτόν τον χώρο, γενικά μιλώντας, τα ερωτήματα είναι πολλά και, εν πολλοίς ακόμη, αναπάντητα. Έχουν σχέση, παραδείγματος χάρη, με την οροθέτηση του ρόλου της λεγόμενης Εθνικής Μουσικής Σχολής, με την παρερμηνεία της συνολικής συνεισφοράς της επτανησιακής μουσικής στον πολιτισμό μας, με προβλήματα ιστορικής συνέχειας και ασυνέχειας, και με προβλήματα υποδομής που, κατά μεγάλο μέρος, θα παραμείνουν άλυτα αφού έχει χαθεί ή καταστραφεί υπολογίσιμο μέρος της μουσικής νεοελληνικής δημιουργίας. Πιστεύουμε ότι οι Ελληνικές Μουσικολογικές Εκδόσεις, σειρά της οποίας είναι υπεύθυνος και τη συντονίζει με έναν αξιέπαινα επιστημονικό και ευσυνείδητο τρόπο ο μουσικολόγος και καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Απόστολος Κώστιος και η οποία έχει αντικείμενο τη μουσική και κατά προτίμηση την ελληνική μουσική, θα συμβάλλει σημαντικά στην αποκατάσταση της σχέσης μας με το παρελθόν της νεοελληνικής μουσικής, αλλά και στην εξέλιξη της νεοελληνικής μουσικολογικής έρευνας, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλές διαφορετικές ερευνητικές φωνές να αποτυπωθούν και να ακουστούν στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.