Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι ναι μεν απαιτείται στήριξη και αλληλεγγύη σε προσωπικό επίπεδο προς τους πάσχοντες αδελφούς και αδελφές μας, αλλά ταυτόχρονα είναι αναγκαίος ο αγώνας για μια δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου κάθε ένας θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς. Μια κοινωνία που κανείς δεν στερείται και δεν υποφέρει. Η αγάπη για τους χριστιανούς δεν είναι ακίνδυνος συναισθηματισμός ή επιφανειακή συμπάθεια, είναι δράση, έχει πρακτικά αντικρίσματα. Ευθύνη του χριστιανού είναι να μάχεται την αμαρτία, που δεν είναι μόνο ιδιωτικό γεγονός, ατομική υπόθεση αλλά και κοινωνική κατάσταση, που έχει μπολιάσει τους θεσμούς, νόμους και κοινωνικές δομές. Από την αμαρτία αυτή πρέπει οι κοινωνίες να απελευθερωθούν.