Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στην κατά το δυνατόν ανασύσταση των φιλοσοφικών αντιλήψεων και της επιστημονικής συνεισφοράς της Υπατίας, της σπουδαίας γυναίκας της ύστερης αρχαιότητας, στα πεδία της αστρονομίας, της μαθηματικής ανάλυσης και της γεωμετρίας. Λόγω της μη επιβίωσης των σχολίων της στα Αριθμητικά του Διόφαντου και στα Κωνικά του Απολλώνιου Περγαίου, γίνεται προσπάθεια εντοπισμού της δικής της συνεισφοράς μέσω της μελέτης συγγενών κειμένων της εποχής, καθώς και του μέρους εκείνου που της αντιστοιχεί στα Σχόλια του πατέρα της, του Θέωνος, στη Μαθηματική Σύνταξη του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Τέλος, οι φιλοσοφικές της θέσεις και αντιλήψεις εκμαιεύονται μέσα από τις επιστολές και τους ύμνους του κυριότερου μαθητή της, του Συνέσιου, επισκόπου Κυρήνης, μια πηγή που έως τώρα δεν έχει αξιοποιηθεί επαρκώς για την ανακάλυψη της «άγνωστης» Υπατίας. Μετά την Υπατία ο ανοικτός κόσμος της αμφιβολίας και της δίψας για νέες ιδέες δίνει τη θέση του σε έναν κλειστό κόσμο, στον οποίο μόνη πηγή γνώσης θεωρείται η Βίβλος. Η Υπατία είναι η γυναίκα φιλόσοφος και επιστήμων, της οποίας ο αδιανόητος διαμελισμός από τον αμαθή χριστιανικό όχλο γίνεται οιωνός του επερχόμενου αφανισμού κάθε δραστηριότητας που κινητοποιείται από τη φυσική περιέργεια. Έτσι για μια χιλιετία μένει μετέωρο το πρώτο ολοκληρωμένο πείραμα αντίληψης του κόσμου μέσα από τη φιλοσοφία, την επιστήμη και την τέχνη…