Δε θέλουμε να γράψουμε εδώ, ούτε για την ιστορία, που είναι ένα σπουδαίο κεφάλαιο αυτού του τόπου, ούτε για τον πολιτισμό που έχει αφήσει τα ίχνη του πάνω στα κτίσματα και τους ανθρώπους. Την αίσθηση που μας δημιούργησε αυτή η περιπλάνηση θέλουμε να μαρτυρήσουμε, το ανατρίχιασμα από το πέρασμα του αέρα ανάμεσα από τα δέντρα, που πολλές φορές μοιάζει με τον ήχο του ποταμού που κατεβαίνει. Τη συγκίνηση να βρισκόμαστε μέσα σε παμπάλαιες εκκλησιές και μοναστήρια, με λιτές τοιχογραφίες όπου τα πρόσωπα των Αγίων, παρά τη φθορά του χρόνου, εξακολουθούν να κοιτάζουν ήρεμα σ ένα σημείο που δεν μπορείς να προσδιορίσεις. Κρατούμε μαζί μας, την ησυχία καθώς ανεβαίνουμε τα στενά καλντερίμια, το φως του ήλιου που πέφτει πάνω στα βουνά το απόγευμα, τις έρημες αυλές των σπιτιών που χτισμένα από πέτρες κομμένες από τις παρειές των βουνών, σχεδόν δεν ξεχωρίζουν μέσα στο τοπίο. [...]