Το βιβλίο "Ζωή εκτός ωραρίου" του Γιάννη Πάσχου είναι μια ποιητική σύνθεση γεμάτη ανατροπές, καθώς μεταπηδά από τον ρεαλιστικό λόγο στον φανταστικό και από τον ρομαντισμό στην κυνικότητα. Η πρώτη ανάγνωση οδηγεί τον αναγνώστη σε ενσυναίσθηση και δίνει την απλότητα της γραφής υποκρύπτοντας, για τις επόμενες αναγνώσεις, την ερμητικότητα και την ιδιοτυπία των κρυφών νοημάτων, τόσο των ποιητικών κειμένων όσο και των αφηγημάτων. Ο Γιάννης Πάσχος μ αυτές τις μικρές ποιητικές ιστορίες δημιουργεί τις προϋποθέσεις για «μία σχέση» ξεχωριστά με τον κάθε αναγνώστη, προσπαθώντας να προξενήσει ρωγμές στον ποιητικό λόγο που πολλές φορές σήμερα χαρακτηρίζεται από μιαν άκρα μοναξιά. Έτσι, πότε περιδιαβαίνοντας στον έρωτα (βιωμένο είτε ως imago είτε ως υποπίπτοντα στην πραγματικότητα), πότε στους ανθρώπινους φόβους, πότε στα πνευματικά αδιέξοδα, πότε στην αμείλικτη καθημερινότητα, πότε στην επιθυμία και το όνειρο, προσπαθεί να επαναδραστηριοποιήσει τη μνήμη με τελικό στόχο την νοηματοδότηση της ύπαρξης.