Όταν κανείς διανύει τη μέση ηλικία (μπλιααάχ! –άκου μέση– με την περί μεσότητος θεωρία ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά, ας με συγχωρέσει ο Αριστοτέλης), όταν πάντως κανείς –τ’ αρέσει δεν τ’ αρέσει– διανύει τη μέση ηλικία, στέκει εκεί στη μέση, ζυγιάζεται λιγάκι, κοιτάζει προς τα πίσω, μετράει...

Ένα τετελεσμένο γεγονός Ένα τετελεσμένο Γεγονός Ο βαρκάρης κάνει τη δουλειά του Ο ταξιδιώτης φτάνει απέναντι Χωρίζεται από αυτούς Που πίσω έμειναν. Η φυγή του Τσεκούρι Κόβει τον δεσμό Τον δεσμό όσων πίσω έμειναν Χωρίζονται και αυτοί Για πάντα.

Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας...

Σύμφωνα με τον Lawrence Durrell, η Ελλάδα δεν είναι ένα έθνος-κράτος αλλά μια κατάσταση του νου, μια σπίθα από μαρμαρόσκονη και μπλε νοσταλγία...

Ένα αεράκι είναι η Νούρα...

Ο συγγραφέας ακολουθεί τη μυθολογική Αριάδνη, η οποία μεταφέρεται στο σήμερα και ταξιδεύει σε διάφορες χώρες όπου μυεί και μυείται στην τέχνη της υφαντικής...

-

-

-

Μία “κουτσομπόλα” γίνεται (σχεδόν) η τέλεια σύντροφος...

-

-

«Η καταφυγή στους τόπους μνήμης της παιδικής ηλικίας λειτουργεί παραμυθητικά, λυτρωτικά και δεν είναι τυχαίο ότι το κείμενο γράφτηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου εγκλεισμού της πρόσφατης πανδημίας...

Οι Κυριακές που έτρωγα στη γιαγιά ήταν οι καλύτερες της ζωής μου! Περνούσα ώρες ατελείωτες στην κουζίνα ελπίζοντας πως μια μέρα θα μαγειρεύω σαν εκείνη...

Γυναίκες, απλές, καθημερινές...