Προσευχή Δες τούτα τα κοράκια: κατέφθασαν ή αποχωρούν; Τι απέγινε τούτο το Ανθιβόλιο ψυχής – τούτη η ψυχή μου κομμάτια, όμοια επιμερισμένα; Τούτη η εικόνα των λέξεων – της λέξης μου η εικόνα; Τι είναι εδώ τόσο φωτεινό; Το απαύγασμα ή η Αυγή; Και ποιο είναι το Τέλος ή η Αρχή; Αφήστε με να κλάψω, να γεμίσω τη Γης δάκρυα, να με συγχωρέσουν οι λέξεις μου που ορθώθηκα...

…«Μα και συ μορφοκοπελιά είσαι κόρη μου», της είπε φωναχτά ο πατέρας...

Γλάρος Μ’ έκανε το σκυλί του πελάγου Του να μυρίζομαι τα καράβια πίσω από τον ορίζοντα τις φωτιές στους βυθούς και στα άστρα Του...

ΑΝΕΛΠΙΣΤΑ Χαμόγελο απ’ το δικό σου σταυρό φως απ’ το τάμα του γενναίου λίκνου...

Αρχές του 21ου αιώνα, ο Μάρκος δουλεύει περιπτεράς, νυχτερινή βάρδια, στην όλο και παρακμάζουσα πλατεία Oμονοίας, αλλά έχει και μια δεύτερη, κρυφή ιδιότητα: εκτελεί συμβόλαια θανάτου...

Δεν έχει άκρη η ρίζα μου...

«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ» Στου παλιού τραπεζιού τη γωνία καθόταν ο πατέρας με τα γυαλιά και το τσιγάρο να το στρίβει...

Η βασίλισσα των ποιητών Αν ήμουν ένας Ελύτης με το βαρύτιμο δαχτυλίδι μου, το οξειδωμένο από το μουνόχυμα τόσων και τόσων νηρηίδων, και δεν ήμουν ο ταπεινός παραγιός ενός κρεοπώλη, τότε η βασίλισσα των ποιητών ίσως να μου είχε παραδοθεί να την κάνω ό,τι θέλω...

29 διηγήσεις, 29 διαφορετικές ιστορίες, ανθρώπινες, διαχρονικές, νοσταλγικές, παλιές και σύγχρονες που αναδεικνύουν την απώλεια, τον έρωτα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τη θέληση των ανθρώπων να ονειρευτούν ν’ αλλάξουν το πεπρωμένο τους, να δραπετεύσουν με όχημα τα όνειρά τους από την απατηλή καθημερινότητά τους...

Ο Σάπων Στα πορθμεία των νοσοκομείων φωνάζει δυνατά ο Θεός: Δώστε στους κωπηλάτες της λίμνης των πνιγμένων επιθυμιών διαβατήρια με φωτογραφίες νεογέννητων αιώνων...

Αλεξάνδρα η Μητέρα, Νίκος ο πατέρας...

Αν και δεν ήταν ούτε Μεσογείτης, ούτε Αρβανίτης, ο Χρίστος Ενισλείδης (1895-1985) αγάπησε τα χωριά της Αττικής και την Ιστορία τους περισσότερο κι από τη γενέτειρά του την Αθήνα...

Το 1865 μία πόλη γεννιέται στην Αττική, το Λαύριο, και ένας δήμαρχος δολοφονείται στην ίδια περιοχή...

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ Ξεσκόνισε την αγάπη από σιωπές αποστάσεις υπαινιγμούς σκόνες του χρόνου αράχνες της ανάγκης – Και την κράτησε ατόφια καθαρή...

Liberta o Morte ...