Ποιοι πραγματικά είμαστε; Αυτό που νομίζουμε εμείς, αυτό που βλέπουν οι άλλοι ή μήπως κάτι που μας κυβερνά και κατευθύνει τις πράξεις μας; Ο αόρατος κόσμος μέσα μας, όσο κι αν τον καταπιέζουμε, κάποια στιγμή θα βγει μπροστά και θα διεκδικήσει το μερίδιο ζωής που του αναλογεί, εν γνώσει αλλά και εν αγνοία μας...

Ουτοπία· ένα πράγµα,...

Τώρα τι θέλεις; Να σ...

Όσα έζησε, δεν τα έντυσε ποτέ µε λόγια...

Μικρές Επικράτειες...

Το μικροδιήγημα, ως είδος πεζογραφίας που χαρακτηρίζεται από τη συντομία, την πυκνότητα και την αφοπλιστική αμεσότητα, γνωρίζει αξιοσημείωτη ανάπτυξη στην ελληνική λογοτεχνία των τελευταίων ετών...

∆εν θα βάλω τελεία· θ’ αφήσω τις προτάσεις να χορεύουν ελεύθερα, να αιωρούνται σαν προσευχές που ταξιδεύουν ως τον ουρανό ή δρόµους που λιώνουν στην άκρη του ορίζοντα...

«Όμορφη μέρα, κυρία Μπλακ!» μονολόγησε και σηκώθηκε για να ανοίξει το ραδιόφωνο...

Ό,τι µε εντυπωσίασε Επειδή δεν µπορούσα να το καταλάβω Έγινε ιδανικό µου...

Όταν κάθε καλοκαίρι τα παιδιά της πόλης πηγαίναμε στα χωριά μας, τα ξαδέρφια και οι φίλοι που ζούσαν μόνιμα εκεί είχαν πάντα κάτι να πουν· ιστορίες γι’ αγρίους, φαντάσματα, στοιχειά, νεράιδες...

IRIS-20 TO ONOMA TOY ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ...

Η Διδώ κι ο Αλέξανδρος, φίλοι απ'' το πανεπιστήμιο και συνάδελφοι πλέον, αφήνουν πίσω την καθημερινότητα της Αθήνας όταν δέχονται την πρόσκληση ενός καθηγητή να συμμετάσχουν σε ανασκαφή στη Θεσσαλονίκη...

Έτσι µαθαίνοντας τον...

Έτσι, ανάβω τα φώτα της πόλης Σαν ηλεκτρικό ρεύμα να χυθεί στα σπίτια Η συνείδηση της αναγκαιότητας Η αναγκαιότητα της συνείδησης Κι έπειτα θαρρείς περιμένω Σαν τραγούδι χωμένο στα συρτάρια της απόρριψης Να μυρίσει τάχα το δρόμο ο άνθρωπός μου Μακριά από σύμβολα κι άλλες πινακίδες νέον Μακριά από τον θεαματικό ανταγωνισμό Να χαράξει το δρόμο της επιστροφής στον εαυτό του...

Το πέρασμα ήταν γλυκό γυμνά όμως τα πόδια μας...