Ήταν μικρό και χνουδωτό – κουτάβι πόσο μοιάζει! Και τ’ ορφανό λυκόπουλο βοσκός στη στάνη μπάζει, να τ’ αναθρέψει σαν σκυλί με τ’ άλλα του παρέα...

-

-

-

-

-

-

Μια φαντασμαγορική πιρουέτα λίγο πριν την εξάρθρωση, μια αεροβική δίχως αντίκρισμα, ένας απεγνωσμένος αυτοσχεδιασμός εν ου παικτοίς, μια ζεϊμπεκιά εξευμενισμού για το θαύμα των θαυμάτων...

Είναι, λοιπόν, ο θάνατος των άλλων κατ'' αναλογίαν προσβάσιμος, με την έννοια ότι μαθαίνουμε με επαγωγικό τρόπο πως οι άνθρωποι αναποδράστως φεύγουν για πάντα...

Οι Συμφορές του δανεισμού: (Περί του μη δειν δανείζεσθαι) ανήκουν στα Ηθικά του Πλούταρχου...

Στον Παράδεισο θα είμαστε τέλειοι Θα τα ξέρουμε όλα, εκτός από το ότι θα είμαστε τέλειοι Και θα ακούμε κάθε βράδυ το τραγούδι ενός ακόμα πιο τέλειου από μας θεού αηδονιού Και όλα αυτά θα κρατήσουν για πάντα

Η δασκάλα Ελένη Φωκά εκεί στο ιστορικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας πήρε στα χέρια το ιερό σύμβολο, σταυροκοπήθηκε, το φίλησε στο σημείο του σταυρού και ξομολογήθηκε...

Έρχομαι τώρα ο αυτουργός της μνήμης με μία βέργα από κρανιά και τον σουγιά να χώνεται στη μαλακή της φλούδα, μια χαρακιά εδώ, μια άλλη εκεί, να δέσει σχήμα ο μαίανδρος που οδηγεί τον νόστο σ'' έναν ορίζοντα που πια δεν έχει ηλικία, να δέσει σχήμα ο καπνός - χνώτο παιδιού στο τέρμα της οδού Μοναστηρίου,

Αυτές οι σελίδες μέσα τους κλείνουν μια ολόκληρη ψυχή...