Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν αρχιτέκτονα που γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στην Αθήνα...

Πολλοί δεν θα ενδιαφερθούν γι΄΄ αυτό το βιβλίο λόγω της εκκωφαντικής εξειδίκευσης που χαρακτηρίζει την εποχή μας (και όλα αυτά πέρα από το περίπου σαφώς ορισμένο σύμπαν των «Καλών Τεχνών»): οι ειδικοί της φωτογραφίας διαβάζουν μόνο βιβλία για τη φωτογραφία, οι ειδικοί των κόμικς για τα κόμικς...

Αφορμή για το καθένα από τα πέντε κείμενα που δημοσιεύονται εδώ υπήρξε μια φράση του Εμίλ Σιοράν που τα διαπερνά: «υπάρχουν προνομιούχες στιγμές κατά τις οποίες η συνείδηση οξύνεται, αλλά δεν υπήρξε ποτέ τόση έλλειψη διαύγειας ώστε ο άνθρωπος να μην μπορεί να προσπελάσει τα ουσιώδη προβλήματα, γιατί η ιστορία είναι μια διηνεκής κρίση, ήτοι μια χρεωκοπία της αφέλειας»...

Το χρήμα ανήκει σε εκείνες τις δυνάμεις που η ιδιαιτερότητα τους συνίσταται ακριβώς στην έλλειψη ιδιαιτερότητας αλλά που, παρόλα αυτά, μπορούν να χρωματίσουν τη ζωή ποικιλότροπα, καθώς το απλώς και μόνο μορφικό, λειτουργικό και ποσοτικό στοιχείο στο οποίο συνίσταται ο τρόπος ύπαρξής τους έρχεται σε επαφή με ποιοτικά προσδιορισμένα περιεχόμενα και κατευθύνσεις ζωής, προορίζοντας και τα μεν και τις δε στη γένεση ποιοτικά νέων σχηματισμών...

Το βιβλίο του Ζιλ Ντελέζ για τον Φράνσις Μπέικον είναι κάτι τελείως διαφορετικό από μια σπουδή ενός φιλοσόφου πάνω σε έναν ζωγράφο...

Ένα παιδί φοβάται να βγει στον δρόμο, φοβάται τα άλογα, αυτά που κουβαλούν βαρύ φορτίο, φοβάται μην πέσουν κάτω και αρχίσουν να κλοτσούν με τα πόδια τους...

Ο Μισέλ Φουκώ είχε αναλάβει το σχέδιο μιας ιστορίας της σεξουαλικότητας ήδη από τη δεκαετία του ΄΄60, αφιερώνοντας κυρίως δύο παραδόσεις, ανέκδοτες μέχρι τώρα...

Η «φύση» της ψυχής είναι ανεπίδεκτη αναπαραστάσεων, μη αναγώγιμη, μη επικοινωνήσιμη, μη μορφοποιήσιμη, αλλά μορφοποιούσα (non fοrmata sed format)...

Ο εξαντλημένος, που δημοσιεύτηκε το 1992 και ανήκει στα τελευταία κείμενα του Deleuze, συνιστά ένα εκτενές και πυκνό σχόλιο στο έργο του Beckett και του σπινοζικού του χαρακτήρα, μέσω της διάκρισης μεταξύ της κούρασης και της εξάντλησης...

Η ελληνοαμερικανίδα φιλόσοφος A...

Ποιος θα έμενε ασυγκίνητος από ένα κείμενο που μιλά για τον θάνατο, για την καταπάτηση της ζωής εκ μέρους του θανάτου, ή, ακόμη χειρότερα, για την καταπάτηση του θανάτου εκ μέρους της ζωής, αναρωτιέται ο Ρολάν Μπαρτ...

Με το σύντομο αυτό βιβλίο, που δεν είναι εγχειρίδιο αρχιτεκτονικής, έστω κι αν μοιάζει (αν και ίσως ήθελε να γίνει), και το οποίο στην πραγματικότητα γεννήθηκε από μια συγκυρία και δουλεύτηκε βιαστικά ενόψει μιας προθεσμίας (ενός ακαδημαϊκού διαγωνισμού), θέλησα να παρουσιάσω, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το προσωπικό μου πρόγραμμα εργασίας, την κατεύθυνση που τότε είχα επιλέξει και το οποίο περιλάμβανε πράγματι ένα εγχειρίδιο αρχιτεκτονικής ανάμεσα στους στόχους του...

Ο ιταλός ιστορικός Alessandro Portelli, ηγετική μορφή διεθνώς του κλάδου της προφορικής ιστορίας, συνέβαλε τα μέγιστα όχι μόνο στην εδραίωσή του, αλλά ανανέωσε μεθοδολογικά και πρακτικά το ίδιο το πεδίο του με την έμφαση που έδινε στη λογοτεχνικότητα των προφορικών μαρτυριών, μέσω της οποίας αναδύεται όχι μόνο το νόημα των ιστορικών συμβάντων, αλλά και η υποκειμενικότητα όσων τα βίωσαν...

Σημαδεμένος από την εμπειρία της εξορίας, ο τόμος αυτός αποτελεί μια βιογραφική και συνάμα ιστορική μαρτυρία της στιγμής κατά την οποία ο Κλωντ Λεβί-Στρως, όπως και σωρεία άλλων εβραίων καλλιτεχνών και διανοουμένων, διαφεύγει ως πρόσφυγας στην Νέα Υόρκη...

Ο Όννο Χάλας δεν είναι πια νέος, δεν είναι ήρωας ούτε καν ντετέκτιβ...