Αυτή η μικρή συλλογή παραμυθιών με τον τίτλο: «Στις γειτονιές των Παραμυθιών» περιέχει παραμύθια από την Ιταλία, του Giambattista Basile, από τη Γαλλία, του Charles Perrault, τα οποία γράφτηκαν τον 17ο αιώνα, ενώ περιέχει και ιστορίες του Λατίνου Fedro, οι οποίες έρχονται από την προχριστιανική εποχή μιας και ο συγγραφέας τους έζησε από το 50-15 π...

-

Η μικρή Τζένη σηκώθηκε αθόρυβα από το στρώμα της και περπατώντας στις μύτες των ποδιών, βγήκε ξανά έξω από τη σκηνή...

Η ψυχολόγος Έλλη Δημητριάδη ξεκινά μια νέα ζωή στο ορεινό και ήσυχο Νικλίτσι της Λέσβου...

Όταν ένας θυμός πηγάζει από όσα δεν ζήσαμε από όσα μας κάνουν να μην είμαστε ο εαυτός μας, αρχίζει η εσωτερική αναζήτηση και οι θύελλες κοπάζουν...

Η Ελάιζα είναι μια δεκαοχτάχρονη μαθήτρια, σε μια μικρή παραλιακή πόλη της Νέας Αγγλίας...

«Ο θανατηφόρος ιός Ron, που είναι μεταλλαγή της εποχικής γρίπης, έφτασε και στη χώρα μας...

Ήταν θαμμένη...

ΕΝΑΣ Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΥΜΑ Νεκρό βρέθηκε ένα παιδί καλυμμένο με χιόνι στο πάρκο Όλντριτζ...

Αμίαντος 1980… Ένα μικρό ορεινό χωριό της Κύπρου συγκλονίζεται από ανεξήγητες απανωτές εκρήξεις… ένα καλά κρυμμένο μυστικό… ο θάνατος καραδοκεί σε κάθε γωνιά της γραφικής κοινότητας… ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα υπερφυσικού τρόμου που θα καθηλώσει τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο… τρόμος, μυστήριο και άφθονο αίμα, συνυπάρχουν αρμονικά στις σελίδες του βιβλίου από ένα συγγραφέα που ξέρει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος…...

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου, ο Τόμας Μίλλερ εργάζεται ως ιδιωτικός ντεντέκτιβ στο Λονδίνο...

Μια σταγόνα στους ωκεανούς των δακρύων, που χύθηκαν για τους ανεκπλήρωτους έρωτες, μια νότα στις ωδές και τις συμφωνίες και τα ατέλειωτα τραγούδια, που γράφτηκαν για την αγάπη, μια ανάσα στους αμέτρητους αναστεναγμούς, που διαλύθηκαν στην ατμόσφαιρα του χρόνου, αναθεματίζοντας το πάθος και τα «όχι» του...

Η ποιητική συλλογή «Το φως που εξαπλώνεται» αποσκοπεί στο να μεταφέρει τον αναγνώστη από τη δίνη του μυαλού και τα δάκρυα της ψυχής στο φως...

Στο κοντινό μέλλον, έπειτα από απανωτές πανδημίες που σάρωσαν την υφήλιο, έρχεται ένας νέος ιός που δεν αντιμετωπίζεται με μάσκες και αντισηπτικό και δίνει μια νέα έννοια στην κοινωνική αποστασιοποίηση...

Την έχασα μέσα σε ένα σπίτι λαβύρινθο Φώναζε το όνομά μου Προσπαθούσα να τη βρω Όχι, προσπαθούσα να βρω το φεγγάρι Μέσα στις σκιές Μέσα στο σπίτι Με τα κουρέλια ήμουνα ευτυχισμένος Χωρίς τα κουρέλια ήμουνα δυστυχισμένος Θυμόμουν ότι κοίταγα τα άστρα Ναι, κοίταγα τα άστρα Σε κάποια γωνιά Περίμενε μια αράχνη Καλώς ήρθες στην χώρα της αρνητικότητας Μου είπε Και μετά με τη δική σου φωνή Μου είπε ένα αλλόκοτο Σ’ αγαπάω ακόμα...