«Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν,» είχε γράψει κάποτε ο μεγάλος Σεφέρης...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ σημαδεύτηκαν από μια διπλά ξεριζωμένη γυναίκα, την υπέροχη μάματσκά μου, που υπέφερε γιατί ήταν ξένη...

Μη φοβού, μονάχα αγάπα∙ τις αξίες σου, τον συνάνθρωπό σου, τον τόπο σου και τη Μεσόγειο, που σας φιλάει απαλά ολημερίς κι ολονυχτίς...

Όταν πλέκουμε ένα όνειρο, χρησιμοποιούμε το μυαλό μας σαν σμίλη και την ψυχή μας σαν κουβάρι...

Ένα βιβλίο ίσως να αποκτά κάποιο νόημα στα χέρια ενός αναγνώστη, αν μπορέσει με κάποιον τρόπο να τον ταξιδέψει σε καινούρια μονοπάτια σκέψεων και συναισθημάτων...

Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση...

Ο Κακός γεννιέται σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στα στενά της Κυψέλης...

Παρίσι 1986...

Ο ποιητής Ευθύβουλος Ευθυβούλου μάς ταξιδεύει στην ποίηση του κόσμου...

Μία ρομαντική συγγραφέας φτάνει στην Αθήνα από ένα νησί, με απώτερο σκοπό τη λογοτεχνική της εξέλιξη και την αναζήτηση του έρωτα...

Η ερωτική τόλμη της γυναίκας, που ισοδυναμεί με κοινωνική και πολιτική ανταρσία, ξεσπά μπροστά στον αμήχανο άντρα ως απειλή...

Εκατό μέτρα περίπου μακριά από τη συνοικία, στον κεντρικό δρόμο από την Αμμόχωστο προς το Άη Γιωρκούδι, τις Κλαψίδες και τη Σαλαμίνα, ο Γιωρκής πρόσεξε μπροστά του στην άκρη του δρόμου έναν μεσήλικα ποδηλάτη να έρχεται από την κατεύθυνση της παλιάς Αμμοχώστου και να πηγαίνει προς τη συνοικία Σακκάρια...

«Αν έπεφτα εγώ στα χέρια τους, Μεγαλειοτάτη, θα με εκτελούσαν πολύ ευχαρίστως, στερώντας από τον πατέρα τους τα δικά μου παιδιά!» Ο πόλεμος, ένα μεγάλο δίλημμα, και το καθήκον προς την πατρίδα απασχολούν τους πρωταγωνιστές μας στο δεύτερο βιβλίο της σειράς Ιθάκη...

Στην ποιητική σύνθεση Μύθοι για το τέλος του κόσμου ένα πρόσωπο συγκεντρώνει κείμενα αγνώστων από ετερόκλητες πηγές (χειρόγραφα, επιγραφές, διαδίκτυο), όλα μαρτυρίες για την επισφαλή ανθρώπινη ζωή: σύγχρονη δουλεία, έμφυλη βία, ρατσισμός, ιδεολογικές ψευδαισθήσεις, μετατραυματικές μνήμες, ναυαγισμένη τέχνη, ψυχικές εξουσίες, οικολογική καταστροφή, εμπειρίες της απώλειας...

Μετά τη Μεγάλη Επανάσταση, τα ζώα επιτέλους απελευθερώνονται από τους ανθρώπους και φτιάχνουν ένα δικό τους, αξιοζήλευτο σύστημα αυτοδιοίκησης της φάρμας τους...