Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται έντεκα μικρού ή πολύ μικρού μήκους αφηγήματα, στα οποία διαφορετικές φωνές, τοποθετημένες άλλοτε αόριστα και άλλοτε προσδιορισμένα στον χρόνο και τον χώρο, εξιστορούν εμπειρίες και μνήμες σε παραπλήσιο τόνο...

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού...

Το γάβγισμα είναι ο απόηχος των σκέψεών μου που δεν έγιναν ποτέ τραγούδι...

...Aπό κείνη τη στιγ...

Ο ήλιος αυτού του τόπου, πιστός συνοδοιπόρος της ελευθερίας μας, έχει εισβάλει τόσο πολύ στον γενετήσιο κώδικά μας, που όσο και αν αλλοιωθεί στο πέρασμα των χρόνων αυτή η ράτσα θα αντιστέκεται σε κάθε μορφή που μπορεί να υποδουλώσει την εκάστοτε ελευθερία της και θα στέκει στεντόρεια, όπως ακριβώς και ο αστέρας του ηλιακού μας συστήματος...

«Από όλα τα γλυκά, ένα είναι το πιο καθαρό...

Πως μια μοτοσικλέτα ενώνει τρείς γενιές; Τι κάνει ένα παιδί να ονειρεύεται; Τι κάνει δύο φίλους, πραγματικούς φίλους; Πως είναι να ζεις με τις επιλογές σου και να μην μετανιώνεις γι’ αυτές; Πως ένας τόπος σε καθορίζει και σε στιγματίζει; Αυτά και άλλα πολλά, στο τρίτο μου βιβλίο, που γράφτηκε μόνο και μόνο για να το διαβάσετε εσείς! Εσείς που νιώθετε και αισθάνεστε, που καταλαβαίνετε πως είναι να πιστεύεις βαθιά και αμετανόητα στον άνθρωπο σε μια εποχή τραγικής δυσπιστίας...

Μπαίνω μια μέρα στον Ναυτίλο και βρίσκω στον πρώτο πάγκο μια παλιά έκδοση του «Παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ» του Στέφαν Τσβάιχ και το ξεφυλλίζω...

Ἡ νουβέλα Πάθος τοῦ Κωνσταντίνου Θεοτόκη, δημοσιευμένη τὸ 1899 στὸ περιοδικὸ Ἡ Τέχνη, ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα προπύργια ὑπεράσπισης τοῦ ἑλλαδικοῦ νιτσεϊσμοῦ, ἀνήκει στὸν εὐρὺ κύκλο τῶν νεανικῶν πεζογραφημάτων, συμβολιστικῶν ἢ ρεαλιστικῶν, μὲ τὰ ὁποῖα καταπιάστηκε ὁ Κερκυραῖος συγγραφέας στὴ δεκαετία 1894-1904...

LACRIMAE RERUM Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt: Τα δάκρυα για τα πράγματα, για τις καταστάσεις εκείνες δηλαδή, που φέρουν στο νου του ανθρώπου τη θνητότητα, όπως τα δάκρυα του Αινεία, αντικρίζοντας τους νεκρούς συντρόφους του...

Τι να πει κανείς για τα μυρμήγκια; Όταν τα σκεφτόμαστε, το μυαλό μας πάει κατευθείαν στην εργατικότητα και την προσήλωση, αλλά ποτέ στην προσωπικότητα και τα συναισθήματά τους...

Η Αμαλία, μια πόρνη αγαπημένη… Μια πόλη στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων, η Θεσσαλονίκη...

Τέσσερα μότο προαναγγέλλουν ισάριθμες αφηγηματικές ενότητες...

Το παρόν βιβλίο καλεί τον αναγνώστη να αναθεωρήσει, να στοχαστεί και να βρει τον δικό του δρόμο μέσα από τις προκλήσεις της καθημερινότητας...

Ore 2...